Zbigniew STRZYŻYŃSKI – MALARSTWO

Prezentowany wybór obejmuje kilka cykli malarskich z ostatnich lat, w tym obrazy poświęcone architekturze lubelskiego Starego Miasta. To zapis refleksji nad duchowością i tożsamością miasta, nad jego historią i zakorzenieniem w tradycji. Jak zauważa dr Dorota Seweryn-Puchalska, historyczka sztuki: „uliczki i zaułki wydają się być ‘zawieszone’ w czasie i przestrzeni, między przeszłością, a teraźniejszością. Artysta przedstawia je tak, że zatracają swoją rzeczywistość. Postrzegamy je jako szczeliną, miejsce graniczne dwóch światów. […] Perspektywa w pracach artysty wydaje się łączyć dwa światy, nie tylko ten przeszły i teraźniejszy, ale także ten współczesny i dawny, a może także współczesny i przyszły. […] Artysta zmierza do abstrakcji. W niektórych [pracach] nadal mamy sugestię rzeczywistości, ale rozstrzygnięcia plastyczne przeważają w takim stopniu, że to one zaczynają wyraźnie przemawiać w zupełnie samodzielny sposób. Artysta nie raz udowodnił, że znakomicie radzi sobie z materią malarską. Kolor, faktura, świetlistości pozwalają Zbigniewowi Strzyżyńskiemu oddać to, co nieuchwytne. Barwy, tony zestawia tak, żeby wzmacniały lub wyciszały przekaz. Stosuje, już wcześniej pojawiający się w twórczości artysty, element wielopoziomowości, sięgania w głąb. Wydobywa to formą plastyczną. Kolorem, gestem widocznym w pociągnięciach pędzla sugeruje istnienie kolejnych warstw. Można to odczytywać na różne sposoby, ale najogólniej ujmując artysta podkreśla dwoistość natury i świata, z jej duchowością i materialnością, sacrum i profanum, a także Logos i Mythos. I w tym wypadku ta dychotomia tworzy jedność, w pełni budując nasze człowieczeństwo.”

Nadal kontynuuję i rozwijam cykl „Współodczuwanie”, poświęcony pamięci mojego ojca, rzeźbiarza, z którym przez lata współpracowałem. Wspominam go i zbieram pozostałe po nim zapisy i dzieła, próbując ocalić jak najwięcej z jego twórczości. Malując, staram się współodczuwać jego formy, docierać do ich istoty, tam, gdzie słowo i opis już nie wystarczają. Każdy obraz z tego cyklu jest rodzajem bezsłownej rozmowy – dialogiem prowadzonym poprzez materię malarską.

Na wystawie prezentuję również pejzaże syntetyczne, otwarte, często prowadzące ku abstrakcji, oraz małoformatowe kompozycje monochromatyczne. W nich szukam kontaktu ze sferą duchową, z wymiarem, który rzadko bywa dostępny we współczesnym świecie.

Poprzez sztukę – jej język, kolor i formę – staram się wyrazić stany odczuć i emocji, których nie sposób uchwycić w inny sposób.

Zbigniew Strzyżyński

WERNISAŻ w czwartek

18 września 2025 r. o godz. 18:00

Wstęp wolny